Historia powstania
Historia aikido jest zawikłana i pełna niejasności. Są to bowiem dzieje różnych szkół walki, które w ciągu wieków przenikały się wzajemnie, tworząc coraz nowe, bardziej skuteczne techniki obrony. Pierwowzór aikido powstał w Japonii w IX wieku. Twórcą najstarszej szkoły daito-ryu-aiki-jutsu był książe Tei-Jum. Szczegóły dotyczące tej szkoły nie są znane, wiadomo tylko, że w odróżnieniu od powszechnych szkół ju-jitsu była szkołą elitarną, w której pobierali nauki ludzie najwyższej rangi. Techniki tej sztuki walki przeszły z rodu Minamoto na ród Takeda i były ściśle strzeżone przez samurajów do połowy XIX wieku. Mistrz Sokaku Takede, jako głowa klanu, był pierwszym, który postanowił nauczać tej sztuki poza własnym rodem. System ten polegał na wyćwiczeniu błyskawicznej reakcji wobec uzbrojonego przeciwnika.
Mistrzowie aiki-jutsu doskonale posługiwali się każdym rodzajem oręża, ale zasłynęli z umiejętności stwarzania różnego rodzaju blokad i zasłon z atakujących ich grupowo przeciwników. Ten rodzaj taktyki powodował, że w ogóle nie pozwalali się trafić i mogli pokonać w pojedynkę nawet duży oddział samurajów.
Ćwiczyli oni do perfekcji precyzyjne zejścia z linii ataku, finezyjne rzuty i dźwignie, ciosy i uniki oraz umiejętności zachowania dystansu w walce. Nic więc dziwnego, że techniki aiki-jitsu były sekretem i ciężko było je poznać. Najzdolniejszym uczniem mistrza Takedy był Morihei Ueshiba. To on zebrał wszystkie techniki starego bu-hutsu, aiki-jutsu i wielu innych. Usystematyzował je nadając im nową formę i wypraktykował nowe. Zostając mistrzem w 32 szkołach walki popadł w zadumę i zrodziły się w nim wątpliwości.
Być zwycięzcą dzisiaj znaczy być zwyciężonym jutro. Człowiek jest silny dopóki jest młody, gdy się starzeje przyjdzie czas że pokona go młodszy, silniejszy i bardziej wysportowany. Czy istnieje więc coś takiego jak zwycięstwo absolutne? Zwycięstwo, które pomoże mu pokonać nie tylko przeciwnika ale i samego siebie?
Morihei Ueshiba
W jego umyśle stworzyły się zręby nowej techniki, której ostateczny kształt odkrywa dopiero dzięki kontaktowi z filozoficzną doktryną Wanisaburo Doguchi, która mówi o świecie pełnym miłości dla bliźniego i dobroci dla wszystkich. Przejęty tym wszystkim Ueshiba postanowił stworzyć sztukę walki będącą tak łagodną, jak to tylko możliwe do osiągnięcia, a zarazem nadzwyczaj skuteczną.W roku 1941 całkowicie przemienił stworzony przez siebie wojenny system aiki budo na aikido.
O’sensei Morihei Ueshiba zmarł w Tokio w 1969 roku w wieku 86 lat. Biorąc pod uwagę wiek mistrza i to, że był sprawny fizycznie do końca swych dni, można powiedzieć, że sztuki walki poważnie wpłynęły na jego długowieczność i sprawność. Pozostał niepokonany, a aikido nauczane przez niego było przepojone duchem zwycięstw i miłości do natury.
Życie sędziwego mistrza do dziś wzbudza powszechny podziw i opowiadane jest niemal w formie legendy. Po II wojnie światowej Amerykanie zabronili uprawiania sztuk wojennych, aby zabić tym sposobem w śród ludności ducha samurajskiego. Niemniej jednak Zachód zafascynowany kulturą wschodu, cofnął zakaz uprawiania sztuk wojennych. Minęło ponad 70 lat odkąd aikido zdobyło sobie popularność poza granicami Japonii. Ćwiczy się je obecnie w ponad 80 krajach zrzeszających okot o 2 miliony członków.